Διεφθαρμένος (μέρος 2ο)… και αστοχία στόχου

Η Βίβλος μας περιγράφει ως διαφθαρμένους από την εικόνα που μας έπλασε ο Θεός. Πώς συνέβη αυτό; Το βιβλίο της Γένεσης στην Βίβλο το καταγράφει. Λίγο αφότου δημιουργήθηκαν «κατ’ εικόνα Θεού», οι πρώτοι άνθρωποι ( Αδάμ και Εύα ) δοκιμάστηκαν με μια επιλογή. Η Βίβλος περιγράφει τη συζήτησή τους με ένα «φίδι». Το φίδι ανέκαθεν θεωρούνταν ο Σατανάς – ένας πνευματικός εχθρός του Θεού. Στη Βίβλο, ο Σατανάς συνήθως μιλάει μέσω κάποιου. Σε αυτήν την περίπτωση μίλησε μέσω ενός φιδιού:

Πειρασμός στον Κήπο

‘TO φίδι, μάλιστα, ήταν το φρονιμότερο από όλα τα ζώα τού χωραφιού, που έκανε ο Kύριος ο Θεός· και το φίδι είπε στη γυναίκα: Στ’ αλήθεια, είπε ο Θεός: Nα μη φάτε από κάθε δέντρο τού παραδείσου; Kαι η γυναίκα είπε στο φίδι: Aπό τον καρπό των δέντρων τού παραδείσου μπορούμε να φάμε· από τον καρπό, όμως, του δέντρου, που είναι στο μέσον τού παραδείσου, ο Θεός είπε: Nα μη φάτε απ’ αυτόν, μήτε να τον αγγίξετε, για να μη πεθάνετε. Kαι το φίδι είπε στη γυναίκα: Σίγουρα δεν θα πεθάνετε, αλλά ο Θεός ξέρει ότι την ίδια ημέρα που θα φάτε απ’ αυτόν, τα μάτια σας θα ανοιχτούν, και θα είστε σαν θεοί, γνωρίζοντας το καλό και το κακό. Kαι η γυναίκα είδε ότι το δέντρο ήταν καλό για τροφή, και ότι ήταν αρεστό στα μάτια, και το δέντρο ήταν επιθυμητό στο να δίνει γνώση· και παίρνοντας από τον καρπό του, έφαγε· και έδωσε και στον άνδρα της μαζί της, και αυτός έφαγε. Kαι ανοίχτηκαν τα μάτια και των δύο και γνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί· και αφού έρραψαν φύλλα συκιάς, έφτιαξαν για τον εαυτό τους περιζώματα.’

ΓΕΝΕΣΙΣ 3:1-7

The Choice

Η επιλογή τους (και ο πειρασμός) ήταν ότι μπορούσαν να «γίνουν σαν τον Θεό». Μέχρι τότε εμπιστεύονταν τον Θεό για τα πάντα, αλλά τώρα είχαν την επιλογή να γίνουν «σαν τον Θεό», να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και να είναι ο δικός τους θεός.

Στην επιλογή τους να είναι αυτόνομοι, άλλαξαν. Ένιωσαν ντροπή και προσπάθησαν να συγκαλύψουν την κατάσταση. Όταν ο Θεός αντιμετώπισε τον Αδάμ, κατηγόρησε την Εύα (και τον Θεό που την έπλασε). Εκείνη κατηγόρησε το φίδι. Κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη.

Συνέπειες αυτής της επιλογής

Αυτό που ξεκίνησε εκείνη την ημέρα συνεχίστηκε επειδή έχουμε κληρονομήσει την ίδια ανεξάρτητη φύση. Κάποιοι παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή και πιστεύουν ότι μας κατηγορεί για την κακή επιλογή του Αδάμ. Ο μόνος που κατηγορείται είναι ο Αδάμ, αλλά εμείς ζούμε τις συνέπειες της απόφασής του. Τώρα έχουμε κληρονομήσει αυτήν την ανεξάρτητη φύση του Αδάμ. Μπορεί να μην θέλουμε να είμαστε θεοί του σύμπαντος, αλλά θέλουμε να είμαστε θεοί στο περιβάλλον μας, ξεχωριστοί από τον Θεό.

Αυτό εξηγεί τόσα πολλά από την ανθρώπινη ζωή: κλειδώνουμε τις πόρτες μας, χρειαζόμαστε αστυνομία και έχουμε κωδικούς πρόσβασης στους υπολογιστές μας – γιατί διαφορετικά θα κλέβουμε ο ένας από τον άλλον. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κοινωνίες τελικά καταρρέουν – επειδή οι πολιτισμοί έχουν την τάση να αποσυντίθενται. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι μορφές διακυβέρνησης και τα οικονομικά συστήματα, αν και μερικές λειτουργούν καλύτερα από άλλες, όλες τελικά καταρρέουν. Κάτι στον τρόπο που είμαστε μας κάνει να νοσταλγούμε τον τρόπο που θα έπρεπε να είναι τα πράγματα.

Αμαρτία – να χάσεις

Αυτή η λέξη «αστοχία» συνοψίζει την κατάστασή μας. Ένα εδάφιο από τη Βίβλο δίνει μια εικόνα για να το κατανοήσουμε καλύτερα. Λέει:

‘Aνάμεσα σε oλόκληρo αυτόν τoν λαό υπήρχαν 700 εκλεκτoί άνδρες, αριστερόχειρες· όλoι αυτoί μπoρoύσαν να εκσφενδoνίζoυν πέτρες επάνω σε μία τρίχα, χωρίς να απoτυχαίνoυν. ‘

ΚΡΙΤΑΙ 20:16

Αυτό περιγράφει στρατιώτες που ήταν ειδικοί στη χρήση σφεντόνων και δεν αστοχούσαν ποτέ. Η λέξη στα εβραϊκά που μεταφράζεται «αστοχία» παραπάνω είναι יַחֲטִֽא. Μεταφράζεται επίσης ως αμαρτία σε όλη την Παλαιά Διαθήκη.

Ο στρατιώτης παίρνει μια πέτρα και την πετάει για να πετύχει τον στόχο. Αν αστοχήσει, έχει αποτύχει στον σκοπό του. Με τον ίδιο τρόπο, ο Θεός μας έπλασε κατ’ εικόνα Του για να πετύχουμε τον στόχο στον τρόπο που σχετιζόμαστε μαζί Του και φερόμαστε στους άλλους. Το να «αμαρτάνουμε» σημαίνει να χάνουμε αυτόν τον σκοπό ή τον στόχο που ο Θεός προόριζε για εμάς.

Αυτή η εικόνα του άστοχου αποτελέσματος δεν είναι ούτε χαρούμενη ούτε αισιόδοξη. Οι άνθρωποι μερικές φορές αντιδρούν έντονα στη διδασκαλία της Βίβλου για την αμαρτία. Ένας φοιτητής πανεπιστημίου μου είπε κάποτε: «Δεν πιστεύω επειδή δεν μου αρέσει αυτό που λέει». Αλλά τι σχέση έχει το να «μου αρέσει» κάτι με την αλήθεια; Δεν μου αρέσουν οι φόροι, οι πόλεμοι ή οι σεισμοί – κανείς δεν τα αγαπάει – αλλά αυτό δεν τα καθιστά αναληθή. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε κανένα από αυτά. Όλα τα συστήματα δικαίου, αστυνομίας, κλειδαριών και ασφάλειας που έχουμε ενσωματώσει στην κοινωνία για να μας προστατεύουν ο ένας από τον άλλον υποδηλώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά . Τουλάχιστον θα πρέπει να εξετάσουμε αυτή τη βιβλική διδασκαλία για την αμαρτία μας με ανοιχτό μυαλό.

Ο Θεός Δηλώνει τη Βοήθειά Του

Έχουμε ένα πρόβλημα. Έχουμε διαφθαρεί από την εικόνα με την οποία δημιουργηθήκαμε αρχικά. Έτσι τώρα χάνουμε τον στόχο όσον αφορά τις ηθικές μας πράξεις. Αλλά ο Θεός δεν μας άφησε στην αδυναμία μας. Είχε ένα σχέδιο να μας σώσει, και γι’ αυτό το Ευαγγέλιο σημαίνει κυριολεκτικά «καλά νέα» – επειδή αυτό το σχέδιο είναι τα καλά νέα ότι μας σώζει. Ο Θεός δεν περίμενε μέχρι τον Αβραάμ για να ανακοινώσει αυτά τα νέα. Τα ανακοίνωσε για πρώτη φορά στην ίδια συζήτηση με τον Αδάμ και την Εύα. Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε αυτή την πρώτη ανακοίνωση των Καλών Ειδήσεων .