Πριν από μερικά χρόνια, ένας συνάδελφος, ο J, ήρθε στο γραφείο μου. Ο J ήταν έξυπνος και μορφωμένος – και σίγουρα όχι οπαδός του ευαγγελίου. Αλλά ήταν κάπως περίεργος για το ευαγγέλιο, οπότε είχαμε μερικές θερμές και ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ μας. Δεν είχε κοιτάξει ποτέ πραγματικά τη Βίβλο, οπότε τον είχα ενθαρρύνει να την ερευνήσει.
Μια μέρα ήρθε στο γραφείο μου με μια Βίβλο για να δείξει ότι έριχνε μια ματιά. Την είχε ανοίξει τυχαία στη μέση. Τον ρώτησα τι διάβαζε. Η συζήτησή μας πήγε κάπως έτσι.
«Διαβάζω τον Ψαλμό, κεφάλαιο 22 », είπε.
«Αλήθεια», είπα. «Έχεις ιδέα για τι πράγμα διαβάζεις;»
«Υποθέτω ότι διαβάζω για τη σταύρωση του Ιησού», απάντησε ο Τζ.
«Αυτή είναι μια καλή εικασία», γέλασα. «Αλλά είσαι περίπου χίλια χρόνια νωρίτερα. Ο Ψαλμός 22 γράφτηκε από τον Δαβίδ γύρω στο 1000 π.Χ. Η σταύρωση του Ιησού έγινε τη δεκαετία του ’30 μ.Χ., χίλια χρόνια αργότερα».
Οι Ψαλμοί…
Ο J δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι οι Ψαλμοί δεν ήταν οι ευαγγελικές αφηγήσεις της ζωής του Ιησού, γραμμένες από τους συγχρόνους του. Οι Ψαλμοί ήταν ιεροί εβραϊκοί ύμνοι που γράφτηκαν 1000 χρόνια πριν από τον Ιησού, κυρίως από τον βασιλιά Δαβίδ . Ο J είχε ακούσει μόνο μερικές ιστορίες για τον Ιησού, συμπεριλαμβανομένης της σταύρωσής του, και ανοίγοντας τυχαία τη Βίβλο του, διάβασε κάτι που φαινόταν να περιγράφει τη σταύρωση. Μη γνωρίζοντας τίποτα καλύτερο, απλώς υπέθεσε ότι ήταν η ιστορία της σταύρωσης που πολλοί σε όλο τον κόσμο θυμούνται κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή . Χαχανίσαμε με το πρώτο του λάθος βήμα στην ανάγνωση της Βίβλου.
Στη συνέχεια ρώτησα τον J τι είδε στον Ψαλμό 22 που τον έκανε να νομίζει ότι διάβαζε για τη σταύρωση του Ιησού. Έτσι ξεκίνησε η μικρή μας μελέτη. Σας προσκαλώ να εξετάσετε μερικές από τις ομοιότητες που παρατήρησε ο J τοποθετώντας τα αποσπάσματα το ένα δίπλα στο άλλο σε έναν πίνακα. Οι αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων για τη σταύρωση που καταγράφονται στα Ευαγγέλια βρίσκονται στα αριστερά. Ο Ψαλμός 22 βρίσκεται στη δεξιά πλευρά. Για να βοηθήσω στην κατανόηση των συνδέσεων μέσα στις πολλές λέξεις, έχω χρωματίσει τα παρόμοια κείμενα. ( Κάντε κλικ εδώ για μεγεθυμένη έντυπη έκδοση ).
Σύγκριση των ευαγγελικών αφηγήσεων για τη Σταύρωση με τις λεπτομέρειες στον Ψαλμό 22
Το γεγονός ότι ο Ι. κατέληξε στο λογικό αλλά λανθασμένο συμπέρασμα ότι ο Ψαλμός 22 ήταν μια αφήγηση αυτόπτη μάρτυρα της σταύρωσης της Μεγάλης Παρασκευής, θα πρέπει να μας κάνει να θέσουμε ένα ερώτημα.
Πώς εξηγούμε την ομοιότητα μεταξύ των αφηγήσεων για τη σταύρωση και του Ψαλμού 22;
Είναι άραγε σύμπτωση που οι λεπτομέρειες ταιριάζουν τόσο ακριβώς που τόσο ο Ψαλμός 22 όσο και τα Ευαγγέλια χωρίζουν τα ρούχα; Αλλά και τα δύο έριξαν κλήρο. (το σκίσιμο του ενδύματος χωρίς ραφές θα το κατέστρεφε, οπότε οι στρατιώτες έπαιζαν τζόγο για αυτό). Ο Ψαλμός 22 γράφτηκε πριν από την εφευρεση της σταύρωσης, ωστόσο περιγράφει διάφορες λεπτομέρειες σχετικά με αυτήν (τρύπημα χεριών και ποδιών, οστά που δεν είναι συνδεδεμένα – με το τέντωμα καθώς το θύμα κρέμεται).
Επιπλέον, το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρει ότι αίμα και νερό έρεαν έξω όταν οι στρατιώτες έμπηξαν ένα δόρυ στο πλευρό του Ιησού. Αυτό υποδήλωνε συσσώρευση υγρού γύρω από την καρδιά. Έτσι, ο Ιησούς πέθανε από καρδιακή προσβολή. Αυτό ταιριάζει με την περιγραφή του Ψαλμού 22, όπου αναφέρεται ότι «η καρδιά μου έγινε κερί».
Ο Ψαλμός 22 διαβάζεται σαν μια αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο για ένα άτομο που σταυρώνεται. Τα ευαγγέλια διαβάζονται σαν αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων σε τρίτο πρόσωπο. Και τα δύο σύνολα ταιριάζουν.
Πώς κι έτσι;
Θεόπνευστη Εξήγηση για τον Ψαλμό 22
Ο Ιησούς, στα Ευαγγέλια, υποστήριξε ότι αυτές οι ομοιότητες ήταν προφητικές. Ο Θεός ενέπνευσε προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης εκατοντάδες χρόνια πριν από τη ζωή του Ιησού να προβλέψουν λεπτομέρειες της ζωής και του θανάτου του, ώστε να μπορούμε να γνωρίζουμε ότι όλα αυτά ήταν στο σχέδιο του Θεού. Η προφητική εκπλήρωση θα ήταν σαν να υπήρχε μια Θεϊκή υπογραφή σε αυτά τα γεγονότα της Μεγάλης Παρασκευής, αφού κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να προβλέψει το μέλλον με τόση λεπτομέρεια. Αυτό αποτελεί απόδειξη του έργου και της παρέμβασης του Θεού στην ιστορία.
Φυσιοκρατική Εξήγηση για τον Ψαλμό 22
Άλλοι υποστηρίζουν ότι η ομοιότητα του Ψαλμού 22 με τα γεγονότα της σταύρωσης της Μεγάλης Παρασκευής οφείλεται στο γεγονός ότι οι συγγραφείς των Ευαγγελίων επινόησαν τα γεγονότα για να «ταιριάξουν» στην προφητεία. Αλλά αυτή η εξήγηση αγνοεί εντελώς τη μαρτυρία των ιστορικών εκείνης της εποχής εκτός της Βίβλου. Ο Ιώσηπος και ο Τάκιτος αντίστοιχα μας λένε ότι:
«Εκείνη την εποχή υπήρχε ένας σοφός άνθρωπος… ο Ιησούς… αγαθός και… ενάρετος. Και πολλοί άνθρωποι από τους Ιουδαίους και τα άλλα έθνη έγιναν μαθητές του. Ο Πιλάτος τον καταδίκασε σε σταύρωση και θάνατο.»Ιώσηπος. 90 μ.Χ.Αρχαιότητεςxviii. 33. Ο Ιώσηπος ήταν Εβραίος ιστορικός
«Ο Χριστός, ο ιδρυτής του ονόματος, θανατώθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, επίτροπο της Ιουδαίας κατά τη βασιλεία του Τιβέριου»Τάκιτος. 117 μ.Χ.ΧρονικάXV. 44. Ο Τάκιτος ήταν Ρωμαίος ιστορικός
Η ιστορική τους μαρτυρία συμφωνεί με τα Ευαγγέλια ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε. Αυτό είναι σημαντικό επειδή πολλές από τις λεπτομέρειες στον Ψαλμό 22 είναι απλώς λεπτομέρειες της πράξης της σταύρωσης. Αν οι συγγραφείς των ευαγγελίων επρόκειτο να επινοήσουν τα πραγματικά γεγονότα για να τα κάνουν να «ταιριάζουν» στον Ψαλμό 22, τότε ουσιαστικά θα έπρεπε να επινοήσουν ολόκληρη τη σταύρωση. Αλλά ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος δηλώνει ρητά ότι ο Πιλάτος τον σταύρωσε.
Ψαλμός 22 και η κληρονομιά του Ιησού
Επίσης, ο Ψαλμός 22 δεν τελειώνει στο εδάφιο 18 όπως στον παραπάνω πίνακα. Συνεχίζει. Προσέξτε τη θριαμβευτική διάθεση στο τέλος – αφού πεθάνει το άτομο!
‘Oι θλιμμένοι θα φάνε, και θα χορτάσουν· θα δοξολογήσουν τον Kύριο όσοι τον εκζητούν· η καρδιά σας θα ζει στον αιώνα. Θα θυμηθούν, και θα επιστρέψουν προς τον Kύριο, όλα τα πέρατα της γης· και θα προσκυνήσουν μπροστά σου όλες οι φυλές των εθνών. Eπειδή, του Kυρίου είναι η βασιλεία, και αυτός εξουσιάζει τα έθνη. Θα φάνε, και θα προσκυνήσουν, όλοι οι παχύσαρκοι της γης· μπροστά του θα υποκλιθούν όλοι όσοι κατεβαίνουν στο χώμα· και κανένας δεν θα μπορέσει να φυλάξει τη ζωή του. Oι μεταγενέστεροι θα γίνουν δούλοι του· θα αναγραφούν στον Kύριο ως δική του γενεά. Θάρθουν και θα αναγγείλουν τη δικαιοσύνη του σε λαό που πρόκειται να γεννηθεί· επειδή, αυτός το έκανε αυτό.’
ΨΑΛΜΟΙ 22:26-31
Δεν αναφέρεται στις λεπτομέρειες των γεγονότων του θανάτου αυτού του ατόμου. Η αρχή του Ψαλμού ασχολήθηκε με αυτές τις λεπτομέρειες. Ο ψαλμωδός τώρα ασχολείται με την κληρονομιά του θανάτου αυτού του ατόμου με τους «επόμενους» και τις «μελλοντικές γενιές» (στίχος 30).
Ποιος θα ήταν αυτός;
Ο Ψαλμός 22 προέβλεψε την κληρονομιά του Ιησού στην εποχή μας
Αυτοί είμαστε εμείς που ζούμε 2000 χρόνια μετά τη σταύρωση του Ιησού. Ο Ψαλμωδός προβλέπει ότι οι «απογόνοι» που θα ακολουθήσουν αυτόν τον «τραυματισμένο» άνδρα που θα πεθάνει με έναν τόσο φρικτό θάνατο θα τον «υπηρετούν» και θα «μιλήσουν γι’ αυτόν». Το εδάφιο 27 προβλέπει τη γεωγραφική έκταση της πρόσκρουσης. Θα φτάσει στα «άκρα της γης» και σε «όλες τις οικογένειες των εθνών» για να τους κάνει να «στραφούν στον Κύριο». Το εδάφιο 29 προβλέπει ότι «όσοι δεν μπορούν να κρατηθούν στη ζωή» (αφού είμαστε θνητοί, δηλαδή όλοι μας) θα γονατίσουν μια μέρα ενώπιόν του. Η δικαιοσύνη αυτού του ανθρώπου θα διακηρυχθεί σε ανθρώπους που δεν ήταν ακόμη ζωντανοί (τους «αγέννητους ακόμα») τη στιγμή του θανάτου του.
Το συμπέρασμα του Ψαλμού 22 δεν έχει καμία σχέση με το αν οι ευαγγελικές αφηγήσεις δανείστηκαν από αυτόν ή επινόησαν τα γεγονότα της σταύρωσης, επειδή τώρα ασχολείται με μια πολύ μεταγενέστερη εποχή – αυτήν της εποχής μας. Οι συγγραφείς των ευαγγελίων, που ζούσαν τον 1ο αιώνα , δεν μπορούσαν να «επινοήσουν» τον αντίκτυπο του θανάτου του Ιησού μέχρι την εποχή μας. Πώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν ποιος θα ήταν αυτός ο αντίκτυπος;
Δεν θα μπορούσε κανείς να κάνει καλύτερη πρόβλεψη για την κληρονομιά του Ιησού από ό,τι κάνει ο Ψαλμός 22. Ακόμα και η απλή αναφορά των ετήσιων εορτασμών της Μεγάλης Παρασκευής παγκοσμίως μας υπενθυμίζει την παγκόσμια επιρροή του δύο χιλιάδες χρόνια μετά τον θάνατό του. Αυτά εκπληρώνουν το συμπέρασμα του Ψαλμού 22 με την ίδια ακρίβεια που τα προηγούμενα εδάφια προέβλεψαν τις λεπτομέρειες του θανάτου του.
Ποιος άλλος στην παγκόσμια ιστορία μπορεί να ισχυριστεί ότι οι λεπτομέρειες του θανάτου του, καθώς και η κληρονομιά της ζωής του στο μακρινό μέλλον, θα είχαν προβλεφθεί 1000 χρόνια πριν ζήσει;
Ξύσιμο κάτω από την επιφάνεια.
Ίσως, όπως ο φίλος μου ο J, να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία να σκεφτείτε τη σημασία του θανάτου και της ανάστασης του Ιησού. Θα χρειαστεί κάποια νοητική προσπάθεια. Αλλά αξίζει τον κόπο επειδή ο άνθρωπος που προείδε ο Ψαλμός 22 υποσχέθηκε:
‘O κλέφτης δεν έρχεται, παρά για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρεύσει· εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν σε αφθονία.’
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 10:10
Μερικοί τρόποι για να το κάνετε αυτό: