Θέλω να μοιραστώ πώς το Ευαγγέλιο απέκτησε νόημα για μένα. Ήταν ένα ταξίδι που επηρεάστηκε από τον Σολομώντα και την ολόψυχη επιδίωξή του για ηδονή και σοφία. Αυτό θα σου επιτρέψει να αποκτήσεις μια πιο προσωπική εικόνα για τα άρθρα αυτού του ιστότοπου.
(Α, και οι βασικές πληροφορίες … με λένε Ράγκναρ Όμπορν – είμαι Σουηδός – και ζω στον Καναδά. Είμαι παντρεμένος και έχουμε έναν γιο. Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, στο Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ και στο Πανεπιστήμιο Acadia.)

Ανησυχία σε μια Προνομιούχα Νεότητα

Γεννήθηκα σε μια οικογένεια επαγγελματιών ανώτερης μεσοαστικής τάξης. Κατάγομαι αρχικά από τη Σουηδία, αλλά μεταναστεύσαμε στον Καναδά όταν ήμουν μικρός. Έπειτα μεγάλωσα ζώντας σε διάφορες χώρες στο εξωτερικό Αλγερία, Γερμανία και Καμερούν. Τελικά επέστρεψα στον Καναδά για το πανεπιστήμιο. Όπως όλοι, ήθελα (και εξακολουθώ να θέλω) να ζήσω μια πλήρη ζωή· μια ζωή που να χαρακτηρίζεται από ικανοποίηση, αίσθηση ειρήνης, νόημα και σκοπό – μαζί με ουσιαστικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.

Ζώντας σε αυτές τις διαφορετικές κοινωνίες, θρησκευόμενες και κοσμικές, και ως φανατικός αναγνώστης, ήρθα σε επαφή με πολλές διαφορετικές ιδέες σχετικά με την «αλήθεια» και το τι σημαίνει «πλήρης ζωή». Παρατήρησα ότι εγώ (και οι περισσότεροι στη Δύση) είχαμε πρωτοφανή πλούτο, τεχνολογία και ευκαιρίες για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Όμως το παράδοξο ήταν ότι αυτή η πλήρης ζωή φαινόταν τόσο άπιαστη.

Παρατήρησα ότι οι σχέσεις ήταν πιο αναλώσιμες και προσωρινές σε σύγκριση με εκείνες των προηγούμενων γενεών. Όροι όπως «κούρσα αρουραίων» χρησιμοποιούνταν για να περιγράψουν τις ζωές μας. Μου έλεγαν ότι αν αποκτήσουμε απλώς «λίγο παραπάνω» τότε θα φτάσουμε στον προορισμό. Αλλά πόσο παραπάνω; Και παραπάνω από τι; Χρήματα; Επιστημονική γνώση; Τεχνολογία; Ηδονή;

Ζώντας για τι;

Ως νέος άνθρωπος, ένιωθα μια αγωνία που πιθανότατα περιγράφεται καλύτερα ως μια ασαφής ανησυχία. Ο πατέρας μου ήταν εξόριστος σύμβουλος μηχανικός στην Αφρική. Έτσι, συναναστρεφόμουν με άλλους πλούσιους, προνομιούχους και μορφωμένους δυτικούς εφήβους. Όμως η ζωή εκεί ήταν αρκετά απλή με ελάχιστα πράγματα για να μας διασκεδάζουν. Έτσι, οι φίλοι μου κι εγώ ονειρευόμασταν την επιστροφή στις πατρίδες μας, για να απολαύσουμε τηλεόραση, καλό φαγητό, ευκαιρίες και την άνεση της δυτικής ζωής. Τότε θα ήμασταν «ικανοποιημένοι».

Αλλά όταν επισκεπτόμουν τον Καναδά ή την Ευρώπη, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό η ανησυχία επέστρεφε. Και, χειρότερα, το παρατηρούσα και στους ανθρώπους που ζούσαν εκεί μόνιμα. Ό,τι κι αν είχαν (που ήταν πολλά σε κάθε μέτρο), υπήρχε πάντα η ανάγκη για περισσότερα. Νόμιζα ότι θα έβρισκα το «κάτι» όταν αποκτούσα μια δημοφιλή κοπέλα. Και για λίγο, αυτό φαινόταν να γεμίζει κάτι μέσα μου, αλλά μετά από μερικούς μήνες η ανησυχία επέστρεφε. Νόμιζα ότι όταν τελείωνα το λύκειο τότε θα είχα «φτάσει». Έπειτα ήταν όταν θα έπαιρνα άδεια οδήγησης και θα αποκτούσα ανεξαρτησία τότε θα τελείωνε η αναζήτησή μου.

Τώρα που είμαι μεγαλύτερος, ακούω ανθρώπους να μιλούν για τη σύνταξη ως το εισιτήριο για την ικανοποίηση. Αυτό είναι όλο; Μήπως περνάμε όλη μας τη ζωή κυνηγώντας το ένα πράγμα μετά το άλλο; Σκεφτόμαστε συνεχώς ότι το επόμενο πράγμα στη γωνία θα μας το δώσει, και μετά… η ζωή μας τελείωσε; Φαίνεται τόσο μάταιο!

Η Σοφία του Σολομώντα

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, τα γραπτά του Σολομώντα άσκησαν βαθιά επίδραση πάνω μου. Ο Σολομών (950 π.Χ.), βασιλιάς του αρχαίου Ισραήλ, διάσημος για τη σοφία του, έγραψε αρκετά βιβλία της Βίβλου. Στον Εκκλησιαστή , περιέγραψε την ίδια ανησυχία που βίωνα κι εγώ.

Ο άνθρωπος που είχε τα πάντα…

Έγραψε:

‘Eγώ είπα μέσα στην καρδιά μoυ: Έλα τώρα να σε δoκιμάσω με ευφρoσύνη, και εντρύφα σε αγαθά· και είδα, και τoύτo ματαιότητα. Eίπα για τo γέλιo: Eίναι μωρία· και για τη χαρά: Tι ωφελεί αυτή; Σκέφθηκα μέσα στην καρδιά μoυ, να ευφραίνω τη σάρκα μoυ με κρασί, ενώ η καρδιά μoυ ασχoλείτo ακόμα με τη σoφία· και να κρατήσω τη μωρία, μέχρις ότoυ δω τι είναι τo αγαθό στoυς γιoυς των ανθρώπων, για να τo πράττoυν κάτω από τoν oυρανό όλες τις ημέρες τής ζωής τoυς. Έκανα μεγάλα πράγματα για τoν εαυτό μoυ· έκτισα για τoν εαυτό μoυ σπίτια· φύτεψα για τoν εαυτό μoυ αμπελώνες. Έκανα για τoν εαυτό μoυ κήπoυς και πάρκα, και φύτεψα σ’ αυτά κάθε είδoς καρπoφόρα δέντρα. Έκανα για τoν εαυτό μoυ δεξαμενές νερών, ώστε απ’ αυτές να πoτίζω τo άλσoς, πoυ ήταν κατάφυτo από δέντρα. Aπέκτησα δoύλoυς και δoύλες, και είχα δούλους πoυ γεννήθηκαν μέσα στo σπίτι μoυ· ακόμα, απέκτησα αγέλες και κoπάδια περισσότερα από όλoυς εκείνoυς πoυ υπήρξαν πριν από μένα στην Iερoυσαλήμ. Συγκέντρωσα στoν εαυτό μoυ και ασήμι και χρυσάφι, και εκλεκτά κειμήλια βασιλιάδων και τόπων· απέκτησα για τoν εαυτό μoυ τραγoυδιστές και τραγoυδίστριες, και τα εντρυφήματα των γιων των ανθρώπων, κάθε είδoς από παλλακίδες. Kαι μεγαλύνθηκα και αυξήθηκα περισσότερo από όλoυς εκείνoυς πoυ υπήρξαν πριν από μένα στην Iερoυσαλήμ· και η σoφία μoυ έμενε μέσα μoυ. Kαι κάθε τι πoυ ζήτησαν τα μάτια μoυ, δεν τo αρνήθηκα σ’ αυτά· δεν εμπόδισα την καρδιά μoυ από κάθε ευφρoσύνη, επειδή η καρδιά μoυ ευφραινόταν σε όλoυς τoύς μόχθoυς μoυ· κι αυτό ήταν η μερίδα μoυ από ολόκληρο τoν μόχθo μoυ.’

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 2:1-10

Πλούτος, φήμη, γνώσεις, έργα, γυναίκες, ηδονή, βασίλειο, καριέρα, κρασί… Ο Σολομών τα είχε όλα – και περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον της εποχής του ή της δικής μας. Η εξυπνάδα ενός Αϊνστάιν, ο πλούτος ενός Μπιλ Γκέιτς, η κοινωνική/σεξουαλική ζωή ενός Μικ Τζάγκερ, μαζί με μια βασιλική καταγωγή όπως αυτή του Πρίγκιπα Γουίλιαμ στη βρετανική βασιλική οικογένεια – όλα σε ένα. Ποιος θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτόν τον συνδυασμό; Θα πίστευε κανείς ότι ο Σολομών, από όλους τους ανθρώπους, θα ήταν ικανοποιημένος. Αλλά κατέληξε:

Αλλά άθλιος μέχρι σημείου τρέλας

‘ΛOΓIA τoύ Eκκλησιαστή, γιoυ τoύ Δαβίδ, βασιλιά στην Iερoυσαλήμ. Mαταιότητα ματαιoτήτων, είπε o Eκκλησιαστής· ματαιότητα ματαιoτήτων, τα πάντα ματαιότητα. Πoια είναι η ωφέλεια στoν άνθρωπo από κάθε μόχθο τoυ, πoυ μoχθεί κάτω από τoν ήλιo; Γενεά πηγαίνει, και γενεά έρχεται· η γη, όμως, παραμένει στoν αιώνα. Kαι o ήλιoς ανατέλλει, και o ήλιoς δύει· και σπεύδει στoν τόπo απ’ όπoυ ανέτειλε. O άνεμoς πηγαίνει πρoς τoν νότo, και επιστρέφει πρoς τoν βoρρά· o άνεμoς, περιστρεφόμενoς, πηγαίνει ακατάπαυστα, και επάνω στoυς κύκλoυς τoυ ο άνεμος επανέρχεται. Όλοι οι ποταμοί πηγαίνουν στη θάλασσα, και η θάλασσα ποτέ δεν γεμίζει· στον τόπο όπου ρέουν οι ποταμοί, εκεί επιστρέφουν πάλι για να ξανακυλήσουν. Όλα τα πράγματα είναι με κόπo· o άνθρωπoς δεν μπoρεί αυτό να τo εκφράσει· τo μάτι δεν χoρταίνει βλέπoντας, και τo αυτί δεν γεμίζει ακoύγoντας. Ό,τι έγινε, αυτό θα γίνει ξανά· και ό,τι συνέβηκε, αυτό θα συμβεί ξανά· και δεν είναι τίπoτε καινoύργιo κάτω από τoν ήλιo. Yπάρχει ένα πράγμα, για τo oπoίo κάποιος μπoρεί να πει: Δες, αυτό είναι καινoύργιo; Aυτό έχει ήδη γίνει, στoυς αιώνες πoυ υπήρξαν πριν από μας. Δεν υπάρχει ανάμνηση εκείνων πoυ έχoυν γίνει oύτε θα υπάρχει ανάμνηση όσων θα γίνoυν ύστερα απ’ αυτά, σ’ εκείνoυς πoυ πρόκειται να υπάρξoυν έπειτα. EΓΩ o Eκκλησιαστής στάθηκα βασιλιάς επάνω στoν Iσραήλ στην Iερoυσαλήμ· και έδωσα την καρδιά μoυ στo να εκζητήσω και να ερευνήσω διαμέσου τής σoφίας για όλα όσα γίνoνται κάτω από τoν oυρανό· αυτόν τoν oχληρό περισπασμό έδωσε o Θεός στoυς γιoυς των ανθρώπων, για να μoχθoύν μέσα σ’ αυτόν. Eίδα όλα τα έργα πoυ γίνoνται κάτω από τoν ήλιo, και είδα, όλα είναι ματαιότητα, και θλίψη πνεύματoς. ‘

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 1:1-14

Ζωή… Τρέλα και Κυνηγώντας τον Άνεμο

‘Kαι εγώ παρατήρησα σε όλα τα έργα μoυ, πoυ έκαναν τα χέρια μoυ, και σε κάθε μόχθo πoυ μόχθησα, και δες, τα πάντα ματαιότητα, και θλίψη πνεύματoς, και κανένα όφελoς κάτω από τoν ήλιo. Kαι εγώ στράφηκα για να παρατηρήσω τη σoφία, και τη μωρία, και την αφρoσύνη· επειδή, τι πρόκειται να κάνει ένας άνθρωπoς πoυ θάρθει μετά τον βασιλιά; Ό,τι εγώ έκανα ήδη. Kι εγώ είδα ότι η σoφία υπερέχει από την αφρoσύνη, όπως τo φως υπερέχει από τo σκoτάδι. Tα μάτια τoύ σoφoύ είναι επάνω στo κεφάλι τoυ, ενώ o άφρoνας περπατάει μέσα στo σκoτάδι· όμως, εγώ γνώρισα επιπλέoν ότι ένα συνάντημα θα συναντήσει όλoυς αυτoύς. Γι’ αυτό, εγώ είπα μέσα στην καρδιά μoυ: Όπως συμβαίνει στoν άφρoνα, έτσι θα συμβεί και σε μένα· γιατί, λoιπόν, εγώ να γίνω σoφότερoς; Γι’ αυτό, έβγαλα ξανά τo συμπέρασμα στην καρδιά μoυ, ότι και τoύτo είναι ματαιότητα. Eπειδή, δεν θα μένει για πάντα η ανάμνηση τoυ σoφoύ oύτε τoυ άφρoνα· μια που, στις επερχόμενες ημέρες όλα πλέον θα λησμονηθούν. Kαι πώς θα πεθάνει ο σοφός μαζί με τον άφρονα; Γι’ αυτό, μίσησα τη ζωή, επειδή τα έργα πoυ γίνoνται κάτω από τoν ήλιo μoύ φάνηκαν γεμάτα μόχθo· επειδή, τα πάντα είναι ματαιότητα και θλίψη πνεύματος. Eπιπλέον, εγώ μίσησα oλόκληρo τoν μόχθo μoυ, πoυ είχα μoχθήσει κάτω από τoν ήλιo· επειδή, τoν αφήνω στoν άνθρωπo πoυ θα σταθεί ύστερα από μένα. Kαι πoιoς γνωρίζει αν θα είναι σoφός ή άφρoνας; Kαι όμως, θα εξoυσιάσει επάνω σε oλόκληρo τoν μόχθo μoυ πoυ μόχθησα, και στoν oπoίo έδειξα τη σoφία μoυ κάτω από τoν ήλιo· ματαιότητα και τoύτo. Γι’ αυτό, αφoύ εγώ στράφηκα, απέλπισα την καρδιά μoυ, για oλόκληρo τoν μόχθo μoυ πoυ μόχθησα κάτω από τoν ήλιo. Eπειδή, υπάρχει άνθρωπoς τoυ oπoίoυ o μόχθoς στάθηκε με σoφία και γνώση, και με oρθότητα· και όμως, τoν αφήνει σε άλλoν για μερίδα τoυ, που δεν κoπίασε σ’ αυτόν· κι αυτό είναι ματαιότητα, και μεγάλo κακό. Eπειδή, πoια η ωφέλεια στoν άνθρωπo από oλόκληρo τoν μόχθo τoυ, και από τη θλίψη τής καρδιάς τoυ, στα oπoία μoχθεί κάτω από τoν ήλιo; Eπειδή, όλες oι ημέρες τoυ είναι πόνoς, και oι μόχθoι τoυ λύπη· και τη νύχτα ακόμα η καρδιά τoυ δεν κoιμάται· κι αυτό είναι ματαιότητα.’

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 2:11-23

Ο Σολομών δοκίμασε τα πάντα «κάτω από τον ήλιο»

Δύσκολα ευτυχισμένος! Σε ένα από τα ποιήματά του, το Άσμα Ασμάτων , καταγράφει μια ερωτική, καυτή ερωτική σχέση που είχε. Αυτό θα ήταν ακριβώς αυτό που φαίνεται πιο πιθανό να του προσφέρει ικανοποίηση για μια ζωή. Αλλά τελικά, η ερωτική σχέση δεν του έδωσε διαρκή ικανοποίηση.

Όπου κι αν κοίταζα, είτε ανάμεσα στους φίλους μου είτε στην κοινωνία, φαινόταν ότι οι επιδιώξεις του Σολομώντα για μια πλήρη ζωή ήταν αυτό που όλοι προσπαθούσαν. Αλλά μου είχε ήδη πει ότι δεν το είχε βρει σε αυτά τα μονοπάτια. Έτσι ένιωθα ότι δεν θα το έβρισκα εκεί και θα έπρεπε να κοιτάξω σε έναν δρόμο λιγότερο ταξιδεμένο.

Μαζί με όλα αυτά τα ζητήματα, με ενοχλούσε και μια άλλη πτυχή της ζωής. Ανησύχησε και τον Σολομώντα.

‘Eπειδή, τo συνάντημα των γιων των ανθρώπων είναι και τo συνάντημα τoυ κτήνoυς· και ένα συνάντημα είναι γι’ αυτoύς· όπως πεθαίνει αυτό, έτσι πεθαίνει κι εκείνoς· και η ίδια πνoή είναι σε όλoυς· και o άνθρωπoς δεν υπερτερεί σε τίπoτε από τo κτήνoς· επειδή, τα πάντα είναι ματαιότητα. Tα πάντα καταντoύν στoν ίδιo τόπo· τα πάντα έγιναν από τo χώμα, και τα πάντα επιστρέφoυν στo χώμα. Πoιoς γνωρίζει τo πνεύμα των γιων των ανθρώπων, αν αυτό ανεβαίνει πρoς τα επάνω, και τo πνεύμα τoύ κτήνoυς, αν αυτό κατεβαίνει κάτω στη γη;’

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ 3:19-21

Γούντι Άλεν εναντίον Σόλομον

Ο θάνατος είναι εντελώς οριστικός και βασιλεύει απόλυτα πάνω μας. Όπως είπε ο Σολομών, είναι η μοίρα όλων των ανθρώπων, καλών ή κακών, θρησκευόμενων ή μη. Ο Γούντι Άλεν σκηνοθέτησε και κυκλοφόρησε την ταινία  You Will Meet A Tall Dark Stranger .  Είναι μια αστεία/σοβαρή ματιά στον θάνατο. Σε μια συνέντευξη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, αποκάλυψε τις σκέψεις του για τον θάνατο με το γνωστό του χιούμορ.

«Η σχέση μου με τον θάνατο παραμένει η ίδια – είμαι κάθετα αντίθετος σε αυτόν. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τον περιμένω. Δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα στο να γερνάς – δεν γίνεσαι πιο έξυπνος, δεν γίνεσαι πιο σοφός, δεν γίνεσαι πιο ήρεμος, δεν γίνεσαι πιο ευγενικός – δεν συμβαίνει τίποτα. Αλλά η μέση σου πονάει περισσότερο, έχεις περισσότερη δυσπεψία, η όρασή σου δεν είναι τόσο καλή και χρειάζεσαι ακουστικό βαρηκοΐας. Είναι κακή δουλειά να γερνάς και θα σε συμβούλευα να μην το κάνεις αν μπορείς να το αποφύγεις.»BBC News, 2010

Στη συνέχεια κατέληξε στο πώς πρέπει να αντιμετωπίζει κανείς τη ζωή δεδομένης της αναπόφευκτης φύσης του θανάτου.

«Πρέπει κανείς να έχει τις αυταπάτες του για να ζήσει. Αν κοιτάξεις τη ζωή πολύ ειλικρινά και πολύ καθαρά, η ζωή γίνεται αφόρητη επειδή είναι μια αρκετά ζοφερή επιχείρηση. Αυτή είναι η οπτική μου και ήταν πάντα η οπτική μου για τη ζωή – έχω μια πολύ ζοφερή, απαισιόδοξη άποψη γι’ αυτήν… Νιώθω ότι [η ζωή] είναι μια ζοφερή, επώδυνη, εφιαλτική, χωρίς νόημα εμπειρία και ότι ο μόνος τρόπος για να είσαι ευτυχισμένος είναι αν πεις στον εαυτό σου μερικά ψέματα και εξαπατήσεις τον εαυτό σου».BBC News, 2010

Αυτές είναι, λοιπόν, οι μόνες μας επιλογές; Είτε να ακολουθήσω την ειλικρινή οδό του Σολομώντα που παραιτήθηκε από την απόλυτη απελπισία και ματαιότητα. Ή να πάρω αυτήν του Γούντι Άλεν και να «λέω στον εαυτό μου μερικά ψέματα και να παραπλανώ τον εαυτό μου» ώστε να μπορώ να ζήσω κάτω από μια πιο ευτυχισμένη «αυταπάτη»! Κανένα από τα δύο δεν φαινόταν πολύ ελκυστικό. Στενά συνδεδεμένο με τον θάνατο ήταν το ζήτημα της αιωνιότητας. Υπάρχει πράγματι Παράδεισος ή (το πιο ανησυχητικό) υπάρχει πράγματι ένας τόπος αιώνιας κρίσης – μια Κόλαση;

Στην τελευταία μου χρονιά στο λύκειο, είχαμε την αποστολή να συλλέξουμε εκατό λογοτεχνικά έργα (ποιήματα, τραγούδια, διηγήματα κ.λπ.). Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής μου ασχολήθηκε με αυτά τα ζητήματα. Μου επέτρεψε να «συναντήσω» και να ακούσω πολλούς άλλους που επίσης πάλευαν με τα ίδια ερωτήματα. Και τους συνάντησα – από κάθε είδους εποχές, εκπαιδευτικό υπόβαθρο, φιλοσοφίες τρόπου ζωής και είδη.

Το Ευαγγέλιο – Έτοιμοι να το Εξετάσετε

Συμπεριέλαβα επίσης μερικά από τα γνωστά λόγια του Ιησού που καταγράφονται στα βιβλικά ευαγγέλια, όπως:

‘O κλέφτης δεν έρχεται, παρά για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρεύσει· εγώ ήρθα για να έχουν ζωή, και να την έχουν σε αφθονία.’

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 10:10

Σκεφτόμουν ότι ίσως, απλώς ίσως, να υπήρχε μια απάντηση στα ερωτήματα που έκανα. Άλλωστε, η λέξη «ευαγγέλιο» (που ήταν μια λίγο-πολύ άσκοπη θρησκευτική λέξη) σήμαινε κυριολεκτικά «καλά νέα». Ήταν το Ευαγγέλιο όντως καλά νέα; Ή μήπως ήταν λίγο-πολύ φήμες; Για να απαντήσω σε αυτό, ήξερα ότι έπρεπε να ακολουθήσω δύο δρόμους.

Το Ταξίδι του Ευαγγελίου

Πρώτον, έπρεπε να αρχίσω να αναπτύσσω μια τεκμηριωμένη κατανόηση του Ευαγγελίου. Δεύτερον, έχοντας ζήσει σε διαφορετικούς θρησκευτικούς πολιτισμούς, είχα γνωρίσει ανθρώπους και είχα διαβάσει συγγραφείς που είχαν πολλές αντιρρήσεις και είχαν ιδέες που αντιτίθεντο στο Βιβλικό Ευαγγέλιο. Αυτοί ήταν ενημερωμένοι και έξυπνοι άνθρωποι. Έπρεπε να σκέφτομαι κριτικά για το Ευαγγέλιο, χωρίς να είμαι απλώς ένας άβουλος κριτικός ή ένας κενοκέφαλος πιστός.

Υπάρχει μια πολύ πραγματική αίσθηση ότι όταν κάποιος ξεκινάει ένα τέτοιο ταξίδι, δεν φτάνει ποτέ ολοκληρωτικά, αλλά έχω μάθει ότι το Ευαγγέλιο παρέχει απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα που έθεσε ο Σολομών. Όλο το νόημα είναι στην πραγματικότητα να τα αντιμετωπίσει – μια πλήρη ζωή, θάνατος, αιωνιότητα και πρακτικά ζητήματα όπως η αγάπη στις οικογενειακές μας σχέσεις, η ενοχή, ο φόβος και η συγχώρεση. Ο ισχυρισμός του Ευαγγελίου είναι ότι αποτελεί ένα θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να χτίσουμε τη ζωή μας. Κάποιος μπορεί να μην  αρέσει απαραίτητα  στις απαντήσεις που παρέχει το Ευαγγέλιο. Κάποιος μπορεί να μην  συμφωνεί  μαζί τους ή  να τις πιστεύει  . Αλλά δεδομένου ότι ασχολείται με αυτά τα πολύ ανθρώπινα ερωτήματα, θα ήταν ανόητο να παραμείνει αγνοούμενος γι’ αυτά.

Έμαθα επίσης ότι το Ευαγγέλιο κατά καιρούς με έκανε να νιώθω αρκετά άβολα. Σε μια εποχή που τόσα πολλά μας δελεάζουν να χαλαρώσουμε, το Ευαγγέλιο αμέριμνα προκάλεσε την καρδιά, το μυαλό, την ψυχή και τη δύναμή μου, που, αν και προσφέρει Ζωή, δεν είναι εύκολη. Αν αφιερώσετε χρόνο για να σκεφτείτε το Ευαγγέλιο, μπορεί να διαπιστώσετε το ίδιο. Ένα καλό σημείο για να ξεκινήσετε είναι να εξετάσετε  μια βασική πρόταση που συνοψίζει το μήνυμα του Ευαγγελίου.