Είδαμε πως το ανθρώπινο είδος εξέπεσε από την αρχική κατάσταση που δημιουργήθηκε. Η Βίβλος μας λέει πως ο Θεός είχε ένα σχέδιο στη βάση της Υπόσχεσης που έκανε στην αρχή της ιστορίας.
Η Βίβλος – Μία Ολόκληρη Βιβλιοθήκη
Κατ’ αρχήν, ορισμένα δεδομένα για τη Βίβλο. Η Βίβλος είναι μία συλλογή βιβλίων, που γράφτηκαν από πολλούς συγγραφείς. Η συγγραφή όλων των βιβλίων διήρκεσε περισσότερα από 1500 χρόνια από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό κάνει τη Βίβλο περισσότερο σαν μία βιβλιοθήκη, και τη ξεχωρίζει από άλλα σπουδαία βιβλία. Αν η Βίβλος είχε γραφτεί από ένα συγγραφέα, ή μία συγγραφική ομάδα που γνώριζαν ο ένας των άλλο, δεν θα ήταν έκπληξη η ενότητα που έχει, αλλά οι συγγραφείς της Βίβλου απέχουν μεταξύ τους εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες χρόνια. Οι συγγραφείς αυτοί προέρχονται από διαφορετικές χώρες, γλώσσες και κοινωνικές θέσεις. Όμως τα μηνύματα και οι προβλέψεις τους ενώνονται μεταξύ τους και με τα ιστορικά γεγονότα που έχουν καταγραφεί εκτός της Βίβλου. Τα αρχαιότερα αντίγραφα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης (τα βιβλία πριν τον Ιησού Χριστό) που υπάρχουν ακόμα και σήμερα είναι από το 200 π.Χ. Ενώ αντίγραφα της Καινής Διαθήκης χρονολογούνται από το 125 μ.Χ. και μετέπειτα.
Η Υπόσχεση του Ευαγγελίου στον Κήπο
Βλέπουμε στην αρχή της Βίβλου ένα παράδειγμα για το πως η Βίβλος προβλέπει το μέλλον. Παρόλο που μιλάει για την Αρχή, γράφτηκε με το Τέλος κατά νου. Εδώ βλέπουμε μία Υπόσχεση όταν ο Θεός αντιμετωπίζει τον Διάβολο (ο οποίος είχε τη μορφή φιδιού) με ένα γρίφο μετά την Πτώση του Ανθρώπου.
«… Έχθρα θα βάλω (ο Θεός) ανάμεσα σ’ εσένα και στη γυναίκα, κι ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της. Εκείνος θα σου συντρίψει το κεφάλι κι εσύ θα του πληγώσεις τη φτέρνα».
Γένεση 3:15
Μπορούμε να δούμε πως αυτό είναι προφητικό με την πρόθεση στον μέλλοντα χρόνο. Υπάρχουν πέντε χαρακτήρες που αναφέρονται. Αυτοί είναι:
- Ο Θεός
- Το φίδι, δηλαδή ο διάβολος
- Η γυναίκα
- Ο απόγονος της γυναίκας
- Ο απόγονος του φιδιού ή του διαβόλου
Η Υπόσχεση παρουσιάζει πως αυτοί οι χαρακτήρες θα σχετίζονται στο μέλλον. Αυτό φαίνεται στο παρακάτω σχήμα:
Δεν λέει ποια είναι ‘η γυναίκαι’ αλλά ο Θεός θα κάνει τόσο τη γυναίκα όσο και τον διάβολο να έχουν ο καθένας ‘απόγονο’. Θα υπάρχει ‘έχθρα’ ή μίσος ανάμεσα σε αυτούς τους απογόνους και ανάμεσα στη γυναίκα και τον διάβολο. Ο διάβολος θα ‘πληγώσει τη φτέρνα’ από τον απόγονο της γυναίκας ενώ ο απόγονος της γυναίκας θα ‘συντρίψει το κεφάλι’ του διαβόλου.
Ποιος είναι ο Απόγονος – ως ‘Εκείνος’
Κάναμε κάποιες παρατηρήσεις, τώρα ας βγάλουμε και μερικά συμπεράσματα. Επειδή ο ‘απόγονος’ της γυναίκας αναφέρεται ως ‘εκείνος’ μπορούμε να απορρίψουμε κάποια ενδεχόμενα. Καθώς ο απόγονος είναι ‘εκείνος’ και δεν είναι ‘εκείνη’, δεν είναι γυναίκα. Καθώς είναι ‘εκείνος’ ο απόγονος και δεν είναι ‘εκείνοι’, συνεπώς ΔΕΝ είναι μία ομάδα ανθρώπων ή ένα έθνος. Καθώς είναι ‘εκείνος’ ο απόγονος είναι πρόσωπο και όχι πράγμα. Ο ‘απόγονος’ δεν είναι μία φιλοσοφία, μία διδασκαλία, ένα πολιτικό σύστημα ή μία θρησκεία – καθώς όλα αυτά είναι ‘εκείνο’. Κάτι σαν αυτά θα ήταν η πρώτη επιλογή μας για να επανορθώσουμε τη διαφθορά καθώς οι άνθρωποι πάντα σκέφτονται νέα συστήματα και θρησκείες. Ο Θεός είχε κάτι άλλο κατά νου – κάποιος, ένας άντρας. ‘Εκείνος θα σύντριβε το κεφάλι του διαβόλου.
Προσέξτε τι δεν ειπώθηκε. Ο Θεός δεν λέει πως ο απόγονος θα προέρχεται από τη γυναίκα και των άντρα, αλλά μόνο από τη γυναίκα. Αυτό είναι εξαιρετικά ασυνήθες, καθώς η Βίβλος σχεδόν πάντα καταγράφει τους γιούς που προέρχονται μέσω των πατέρων. Κάποιοι βλέπουν τη Βίβλο ως ‘σεξιστική’ γιατί καταγράφει μόνο τους πατέρες των γιων. Αλλά εδώ υπάρχει διαφορά – δεν υπάρχει υπόσχεση απογόνου (εκείνος) που να προέλθει από άντρα. Λέει μόνο πως θα υπάρχει ένας απόγονος που θα προέλθει από τη γυναίκα, χωρίς να αναφέρει κάποιον άντρα.
Ένας πολύ κατοπινός Προφήτης επεκτείνει αυτή τη Προφητεία
Εκατοντάδες χρόνια αργότερα, ένας προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης πρόσθεσε το ακόλουθο:
Γι’ αυτό, ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημάδι· Δέστε, η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, και το όνομά του θα αποκληθεί Εμμανουήλ.
Ησαΐας 7:14
Περισσότερα από 700 χρόνια μετά τον Ησαΐα, ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε (όπως μας λέει η Καινή Διαθήκη) από μία παρθένο – εκπληρώνοντας τον Ησαΐα. Αλλά είχε προβλεφθεί ο Ιησούς Χριστός από τόσο παλιά – από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας; Αυτό ταιριάζει με τον απόγονο ως ‘εκείνος’, και όχι ως ‘εκείνη’, ‘εκείνοι’ ή ‘εκείνο’. Με αυτή τη θεώρηση, ο γρίφος βγάζει νόημα.
πληγώσει τη φτέρνα του‘;
Αλλά τι σημαίνει πως ο Διάβολος θα πληγώσει ‘τη φτέρνα του’; Επί ένα χρόνο εργάστηκα στις ζούγκλες του Καμερούν. Έπρεπε να φορούμε χοντρές λαστιχένιες μπότες στην υγρή ζέστη εξαιτίας των φιδιών που βρίσκονταν στο ψηλό γρασίδι, και τσιμπούσαν στα πόδια – τη φτέρνα – και σκότωναν. Μετά από την εμπειρία αυτή στη ζούγκλα απέκτησε νόημα για μένα. ‘Εκείνος’ θα κατέστρεφε τον Διάβολο, το φίδι, και ο ίδιος θα σκοτωνόταν στη διαδικασία. Αυτό προεικονίζει τη νίκη που κερδήθηκε μέσω της θυσίας του Ιησού Χριστού.
‘Η γυναίκα’ – ένα Διπλό Μήνυμα
Αν αυτή η Υπόσχεση στην Αρχή αφορά τον Ιησού Χριστό, τότε η γυναίκα θα είναι η παρθένος που τον γέννησε – η Μαρία. Αλλά υπάρχει ένα δεύτερο νόημα. Προσέξτε με ποιο τρόπο άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρονται στον Ισραήλ.
«Τη μέρα εκείνη», λέει ο Κύριος στον Ισραήλ, … Μαζί σου θα ενωθώ για πάντα με τα δεσμά του γάμου… Θα σε κερδίσω με την αταλάντευτη πιστότητά μου και θα με αναγνωρίσεις για Κύριό σου.
Ωσηέ 2:18-22
Ο Ισραήλ στη Βίβλο, αναφέρεται ως η σύζυγος του ΚΥΡΙΟΥ – ως γυναίκα. Και μετά, το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, περιγράφει μία διαμάχη από την οποία θα περάσει η γυναίκα με τον εχθρό της.
Ύστερα φάνηκε ένα μεγάλο θαυμαστό σημάδι στον ουρανό: Μια γυναίκα… και στο κεφάλι της στεφάνι με δώδεκα αστέρια. Ήταν έγκυος και φώναζε από τους πόνους και τις ωδίνες της γέννας.
Κι άλλο σημάδι φάνηκε στον ουρανό: Ένας μεγάλος δράκοντας κόκκινος σαν φωτιά… Ο δράκοντας στάθηκε μπροστά στη γυναίκα την ετοιμόγεννη, για να καταβροχθίσει το παιδί της, μόλις αυτή το γεννήσει.
Η γυναίκα γέννησε παιδί αρσενικό, που θα κυβερνήσει όλα τα έθνη με σιδερένια ράβδο. …
Έτσι, ρίχτηκε ο δράκος ο μεγάλος, ο όφις ο αρχαίος, που λέγεται διάβολος και σατανάς και παραπλανάει ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε κάτω στη γη, και μαζί του έριξαν και τους αγγέλους του. …
Όταν είδε ο δράκοντας πως ρίχτηκε στη γη, άρχισε να καταδιώκει τη γυναίκα που γέννησε το αγόρι… Θύμωσε τότε ο δράκοντας με τη γυναίκα, κι έφυγε για να πολεμήσει με τους υπόλοιπους απογόνους της…
Αποκάλυψη 12:1-17, 90 μ.Χ.
Καθώς ο Ιησούς ήταν Εβραίος, είναι ταυτόχρονα ο απόγονος της Μαρίας, η γυναίκα, και ο Ισραήλ. Η υπόσχεση εκπληρώθηκε με δύο τρόπους. Ο αρχαίος όφις είναι σε έχθρα με τον Ισραήλ, ‘την γυναίκα’, και έχει κηρύξει πόλεμο εναντίον της. Αυτό εξηγεί τα ασυνήθιστα βάσανα που οι Εβραίοι έχουν υποφέρει κατά την μακρόχρονη ιστορία τους, και προβλέφθηκε από την αρχή.
Ο απόγονος του Φιδιού;
Αλλά ποιος είναι αυτό ο απόγονος του Διαβόλου; Στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, πολλές σελίδες και χιλιάδες χρόνια μετά την Υπόσχεση στη Γένεση που προβλέπει κάποιον που έρχεται. Προσέξτε την περιγραφή:
Στάθηκα τότε στην ακροθαλασσιά. Κι είδα να ανεβαίνει από τη θάλασσα ένα θηρίο με δέκα κέρατα κι εφτά κεφάλια. Στα κέρατά του είχε δέκα στέμματα και στα κεφάλια του τίτλους προσβλητικούς για το Θεό. (Αποκάλυψη 13:1)
Τότε είδα τον ουρανό ανοιχτό, κι ένα άσπρο άλογο εκεί· ο καβαλάρης του έχει το όνομα «Πιστός και Αληθινός», και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη. Τα μάτια του ήταν σαν πύρινη φλόγα και στο κεφάλι του είχε στέμματα πολλά κι ονόματα γραμμένα, κι ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το ξέρει παρά μονάχα αυτός. Ήταν ντυμένος στολή βαμμένη στο αίμα και τ’ όνομά του είναι «Ο Λόγος του Θεού». Τον ακολουθούσαν τα ουράνια στρατεύματα καβάλα σ’ άσπρα άλογα, και ντυμένοι καθάριο άσπρο λινό. (Αποκάλυψη 19:11-14)
Είδα τότε το θηρίο και τους βασιλιάδες της γης και τα στρατεύματά τους να έχουν μαζευτεί για πόλεμο ενάντια στον καβαλάρη του αλόγου και στο στράτευμά του. (Αποκάλυψη 19:19)
Αυτό περιγράφει μία μάχη ανάμεσα στον απόγονο της γυναίκας και στον απόγονο του Διαβόλου. Αλλά αποκαλύπτεται αρχικά στην Υπόσχεση της Γένεσης, στην αρχή της Βίβλου, με τις λεπτομέρειες να συμπληρώνονται αργότερα. Η αντίστροφη μέτρηση για την τελική αντιμετώπιση ανάμεσα στο Διάβολο και τον Θεό ξεκίνησε πολύ καιρό πριν στον Κήπο. Μας βάζει στην σκέψη πως η Ιστορία είναι στην πραγματικότητα η Ιστορία Του.