Απόκτηση Δικαιοσύνης – Το παράδειγμα του Αβραάμ

Προηγουμένως είδαμε ότι ο Αβραάμ απέκτησε δικαιοσύνη απλώς πιστεύοντας . Αυτή η πολύ σημαντική πρόταση το θέτει ως εξής:

‘Kαι πίστεψε στον Kύριο· και λογαριάστηκε σ’ αυτόν για δικαιοσύνη.’

ΓΕΝΕΣΙΣ 15:6

Η πίστη δεν αφορά την ύπαρξη του Θεού

Σκεφτείτε τι σημαίνει «πιστεύω». Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι «πιστεύω» σημαίνει να πιστεύουμε ότι ο Θεός υπάρχει . Εμείς νομίζουμε ότι ο Θεός θέλει απλώς να πιστέψουμε ότι είναι εκεί. Αλλά η Βίβλος το αναφέρει διαφορετικά. Λέει,

‘αν, όμως, προσωποληπτείτε, κάνετε αμαρτία και ελέγχεστε από τον νόμο ως παραβάτες. ‘

ΙΑΚΩΒΟΥ 2:9

Εδώ η Βίβλος χρησιμοποιεί σαρκασμό για να πει ότι η απλή πίστη στην ύπαρξη του Θεού μας κάνει τόσο καλούς όσο ο Διάβολος. Είναι αλήθεια ότι ο Αβραάμ πίστευε στην ύπαρξη του Θεού, αλλά αυτό δεν είναι το νόημα της δικαιοσύνης του. Ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ ότι θα του έδινε έναν γιο. Ήταν αυτή η υπόσχεση που ο Αβραάμ έπρεπε να επιλέξει να πιστέψει ή όχι. Έπρεπε να κάνει αυτή την επιλογή ακόμα και όταν ήταν στα 80 του και η γυναίκα του στα 70 της. Εμπιστευόταν ότι ο Θεός θα εκπλήρωνε με κάποιο τρόπο αυτή την υπόσχεση που του είχε δώσει. Πίστη, σε αυτή την αφήγηση, σημαίνει εμπιστοσύνη . Ο Αβραάμ επέλεξε να εμπιστευτεί τον Θεό για έναν γιο.

Όταν ο Αβραάμ επέλεξε να πιστέψει την υπόσχεση για έναν γιο, τότε ο Θεός του έδωσε επίσης – του «πίστωσε» – δικαιοσύνη . Στο τέλος, ο Αβραάμ έλαβε τόσο την εκπληρωμένη υπόσχεση (έναν γιο από τον οποίο προήλθε ένα μεγάλο έθνος) όσο και δικαιοσύνη.

Δικαιοσύνη – όχι από αξία ή προσπάθεια

Ο Αβραάμ δεν «κέρδισε» δικαιοσύνη. Ο Θεός του την « πίστωσε ». Ποια είναι η διαφορά; Αν κερδίζεις κάτι, εργάζεσαι γι’ αυτό – το αξίζεις. Είναι σαν να λαμβάνεις μισθό για την εργασία που κάνεις. Αλλά όταν κάτι σου πιστώνεται, σου δίνεται. Δεν το κερδίζεις ούτε το αξίζεις, αλλά πρέπει να το λάβεις.

Νομίζουμε ότι το να κάνουμε περισσότερα καλά πράγματα παρά κακά, το να κάνουμε καλές πράξεις ή να εκπληρώνουμε υποχρεώσεις μας επιτρέπει να αξίζουμε ή να αξίζουμε δικαιοσύνη. Ο Αβραάμ αποδεικνύει ότι αυτή η ιδέα είναι ψευδής. Δεν προσπάθησε να κερδίσει δικαιοσύνη. Απλώς επέλεξε να πιστέψει την υπόσχεση που του δόθηκε και στη συνέχεια δόθηκε δικαιοσύνη και σε αυτόν.

Η Πίστη του Αβραάμ: Πόνταρε τη ζωή του σε αυτό

Η επιλογή να πιστέψει σε αυτή την υπόσχεση για έναν γιο ήταν απλή, αλλά όχι εύκολη. Όταν του υποσχέθηκαν για πρώτη φορά ένα «Μεγάλο Έθνος», ήταν 75 ετών και είχε εγκαταλείψει την πατρίδα του και ταξίδεψε στη Χαναάν. Σχεδόν δέκα χρόνια είχαν περάσει και ο Αβραάμ και η Σάρα δεν είχαν ακόμη παιδί – πόσο μάλλον έθνος!

«Γιατί ο Θεός δεν μας έχει ήδη δώσει έναν γιο, αφού μπορούσε να το κάνει;», θα αναρωτιόταν. 

Ο Αβραάμ πίστεψε στην υπόσχεση ενός γιου επειδή εμπιστευόταν τον Θεό. Το έκανε αυτό παρόλο που δεν καταλάβαινε τα πάντα για την υπόσχεση. Ούτε είχε λάβει απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις του.

Η πίστη στην υπόσχεση απαιτούσε ενεργή αναμονή. Όλη του η ζωή διακόπηκε ενώ ζούσε σε σκηνές περιμένοντας την υπόσχεση. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βρει δικαιολογίες και να επιστρέψει σπίτι του στη Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ). Ο αδελφός του και η οικογένειά του εξακολουθούσαν να ζουν εκεί. Η ζωή ήταν άνετη εκεί.

Η εμπιστοσύνη του στην υπόσχεση είχε προτεραιότητα έναντι των συνηθισμένων στόχων στη ζωή – ασφάλειας, άνεσης και ευημερίας. Θα μπορούσε να μην πιστεύει στην υπόσχεση ενώ παράλληλα να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Θα μπορούσε να εγκαταλείψει την υπόσχεση και να συνεχίσει με θρησκευτικές δραστηριότητες και καλές πράξεις. Τότε θα διατηρούσε τη θρησκεία του, αλλά δεν θα του «πιστωνόταν» δικαιοσύνη.

Το παράδειγμά μας

Η υπόλοιπη Βίβλος αντιμετωπίζει τον Αβραάμ ως παράδειγμα για εμάς. Η πίστη του Αβραάμ στην υπόσχεση του Θεού και η αναγνώριση της δικαιοσύνης του αποτελεί πρότυπο για εμάς. Η Βίβλος έχει και άλλες υποσχέσεις που δίνει ο Θεός σε όλους μας. Πρέπει επίσης να επιλέξουμε αν θα τις εμπιστευτούμε.

Ιδού ένα παράδειγμα μιας τέτοιας υπόσχεσης.

‘Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του· οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν.’

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:12-13

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η υπόσχεση στον Αβραάμ έγινε πραγματικότητα. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο εβραϊκός λαός σήμερα υπάρχει ως το έθνος που προήλθε από τον Αβραάμ. Αλλά όπως ο Αβραάμ, αντιμετωπίζουμε σήμερα μια υπόσχεση που φαίνεται απίθανη και εγείρει ορισμένα ερωτήματα. Όπως ο Αβραάμ, πρέπει να επιλέξουμε να εμπιστευτούμε αυτήν την υπόσχεση – ή όχι.

Ποιος πληρώνει για τη Δικαιοσύνη;

Ο Αβραάμ έδειξε ότι ο Θεός δίνει τη δικαιοσύνη ως δώρο. Όταν παίρνεις ένα δώρο, δεν πληρώνεις γι’ αυτό – αλλιώς δεν είναι δώρο. Αυτός που δίνει το δώρο είναι αυτός που πληρώνει. Ο Θεός, ο δωρητής της δικαιοσύνης, θα πρέπει να πληρώσει για τη δικαιοσύνη. Πώς θα το κάνει; Θα το δούμε στο επόμενο άρθρο μας