Η Βίβλος μας περιγράφει ως ξεπεσμένους από την εικόνα στην οποία μας έκανε ο Θεός. Πως συνέβη αυτό; Γράφει στο βιβλίο της Γένεσης της Βίβλου. Λίγο μετά που δημιουργηθήκαμε ‘κατ’ εικόνα Θεού’ οι πρώτοι άνθρωποι (ο Αδάμ και η Εύα) δοκιμάστηκαν με μία επιλογή. Η Βίβλος περιγράφει τη συνομιλία τους με τον ‘όφη’. Ο όφης κατανοείται πως είναι ο Διάβολος – ένα εχθρικό πνεύμα στον Θεό. Στη Βίβλο, ο Διάβολος συνήθως μιλάει διαμέσου κάποιου. Στη περίπτωση αυτή μίλησε διαμέσου του φιδιού:
Απ’ όλα τα ζώα του αγρού, που είχε δημιουργήσει ο Κύριος ο Θεός, το φίδι ήταν το πιο πανούργο. Είπε λοιπόν το φίδι στη γυναίκα: «Αλήθεια είπε ο Θεός να μη φάτε απο κανένα δέντρο του κήπου;» Η γυναίκα τού απάντησε: «Μπορούμε να φάμε καρπούς απ’ όλα τα δέντρα, εκτός από κείνο που βρίσκεται στη μέση του κήπου. Ο Θεός είπε να μη φάμε τον καρπό του, ούτε καν να τον αγγίξουμε, για να μην πεθάνουμε». Τότε το φίδι είπε στη γυναίκα: «Όχι βέβαια! Δε θα πεθάνετε· ξέρει όμως ο Θεός ότι την ημέρα που θα φάτε απ’ αυτό, θα ανοιχτούν τα μάτια σας και θα γίνετε σαν θεοί, και θα γνωρίζετε το καλό και το κακό».
Η γυναίκα είδε ότι οι καρποί του δέντρου ήταν εύγευστοι, ελκυστικοί και ξεσήκωναν την επιθυμία για την απόκτηση γνώσης. Πήρε, λοιπόν, από τους καρπούς του κι έφαγε· έδωσε και στον άντρα της που ήταν μαζί της, και έφαγε κι αυτός.
Γένεσης 3:1-6
Η επιλογή τους (και ο πειρασμός), ήταν πως θα μπορούσαν να είναι ‘σαν τον Θεό’. Μέχρι εκείνο το σημείο εμπιστεύονταν τον Θεό για κάθε τι, αλλά τώρα είχαν την ευκαιρία να γίνουν ‘σαν τον Θεό’, να εμπιστεύονται στον εαυτό τους και να είναι ο θεός του εαυτού τους.
Στην απόφαση τους να είναι ανεξάρτητοι άλλαξαν. Αισθάνθηκαν ντροπή και προσπάθησαν να καλυφθούν. Όταν ο Θεός ήρθε αντιμέτωπος με τον Αδάμ, αυτός κατηγόρησε την Εύα (και τον Θεό που την έφτιαξε). Αυτή κατηγόρησε το φίδι. Κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη.
Αυτό που άρχισε εκείνη την ημέρα έχει συνεχιστεί επειδή έχουμε κληρονομήσει την ίδια ανεξάρτητη φύση. Κάποιοι ερμηνεύουν λάθος τη Βίβλο και θεωρούν πως κουβαλάμε την ενοχή για τις λάθος επιλογές του Αδάμ. Ό μόνος ένοχος είναι ο Αδάμ αλλά ζούμε τις συνέπειες της απόφασης του. Έχουμε κληρονομήσει την ανεξάρτητη φύση του Αδάμ. Μπορεί να μη θέλουμε να είμαστε ο θεός του σύμπαντος, αλλά θέλουμε να είμαστε θεοί στις υποθέσεις μας, ανεξάρτητοι από τον Θεό.
Αυτό εξηγεί τόσο καλά την ανθρώπινη ζωή: κλειδώνουμε τις πόρτες μας, χρειαζόμαστε την αστυνομία, και έχουμε κωδικό στον υπολογιστή – γιατί αλλιώς θα αρχίσουμε να κλέβουμε ο ένας από τον άλλο. Για τον λόγο αυτό οι κοινωνίες τελικά καταρρέουν – γιατί οι πολιτισμοί έχουν την τάση να φθίνουν. Για τον λόγο αυτό όλες οι μορφές διακυβέρνησης και οικονομικών συστημάτων, αν και κάποια λειτουργούν καλύτερα από άλλα, τελικά όλα καταρρέουν. Κάτι σχετικά με το πως είμαστε μας οδηγεί στο να αποτυγχάνουμε στο πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα.
Αυτή η λέξη ‘αποτυγχάνουμε’ συνοψίζει την κατάσταση μας. Ένα χωρίο της βίβλου μας δίνει μία εικόνα για να το καταλάβουμε καλύτερα. Λέει:
Οι εφτακόσιοι αυτοί επίλεκτοι πολεμιστές, όλοι αριστερόχειρες, έριχναν το λιθάρι με τη σφεντόνα και μπορούσαν να χτυπήσουν και τρίχα ακόμα χωρίς να αστοχήσουν.
Κριτές 20:16
Εδώ περιγράφει στρατιώτες που ήταν ειδικευμένοι στη σφεντόνα και ποτέ δεν αστοχούσαν. Η λέξη που χρησιμοποιεί το κείμενο στα αρχαία Ελληνικά είναι ‘ἐξαμαρτάνοντες’. Επίσης η Εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται ως ‘αστοχήσουν’ ποιο πάνω, είναι η יַחֲטִֽא η οποία στη Παλαιά Διαθήκη μεταφράζεται ως αμαρτία.
Ο στρατιώτης παίρνει μία πέτρα και τη πετάει για να χτυπήσει το στόχο. Αν αποτύχει έχει χάσει το σκοπό του. Με τον ίδιο τρόπο, δημιουργηθήκαμε κατ’ εικόνα του Θεού για να επιτύχουμε το στόχο στο πως σχετιζόμαστε μαζί Του και συμπεριφερόμαστε στους άλλους. Το να ‘αμαρτήσουμε’ είναι να χάσουμε αυτό σκοπό, το στόχο που ήταν για εμάς
Αυτή η αποτυχία του στόχου δεν είναι χαρούμενη ούτε αισιόδοξη. Οι άνθρωποι πολύ συχνά αντιδρούν έντονα ενάντια στη Βιβλική διδασκαλία για την αμαρτία. Ένας φοιτητής κάποτε μου είπε, “δεν πιστεύω γιατί δεν μου αρέσει αυτό που λέει”. Άλλα τι έχει να κάνει αν μας ‘αρέσει’ κάτι με το αν είναι αλήθεια. Δεν μου αρέσουν οι φόροι, ο πόλεμος, ο σεισμός – σε κανέναν δεν αρέσουν – αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο αληθινούς. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε κάτι από αυτά. Όλα τα συστήματα των νόμων, της αστυνομίας και της ασφάλειας που έχουμε φτιάξει στην κοινωνία για να μας προστατεύσουν τον ένα από τον άλλο υποδηλώνουν πως κάτι λάθος υπάρχει. Τουλάχιστον αυτή η Βιβλική διδασκαλία για την αμαρτία θα έπρεπε να εξετάζεται με ανοιχτόμυαλο τρόπο.
Έχουμε ένα πρόβλημα. Είμαστε ξεπεσμένοι από την αρχική εικόνα στην οποία δημιουργηθήκαμε, και τώρα αποτυγχάνουμε στο στόχο σχετικά με τις ηθικές μας πράξεις. Αλλά ο Θεός δεν μας άφησε αβοήθητους. Είχε ένα σχέδιο για να μας σώσει, και για αυτό το Ευαγγέλιο σημαίνει ‘καλά νέα’ – επειδή το σχέδιο αυτό είναι τα καλά νέα πως μας σώζει. Ο Θεός δεν περίμενε μέχρι τον Αβραάμ για να ανακοινώσει αυτά τα νέα, τα πρώτο-ανακοίνωσε στον Αδάμ και την Εύα. Στο επόμενο θα δούμε αυτή τη πρώτη αναγγελία των Καλών Νέων.