Απόκτηση της Δικαιοσύνης – Το παράδειγμα του Αβραάμ

Προηγουμένως είδαμε ότι ο Αβραάμ απέκτησε τη δικαιοσύνη απλώς με το να πιστέψει. Η τόσο σημαντική αυτή φράση το διατυπώνει ως εξής:

‘Ο Αβραάμ πίστεψε στον Κύριο, και του προσμετρήθηκε αυτό ως δικαιοσύνη.’

ΓΕΝΕΣΙΣ 15:6

Η πίστη δεν αφορά την ύπαρξη του Θεού

Σκεφτείτε τι σημαίνει «πιστεύω». Πολλοί θεωρούν πως «πιστεύω» σημαίνει να πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει.Νομίζουμε ότι ο Θεός απλώς θέλει να πιστεύουμε πως είναι εκεί. Όμως η Βίβλος το διατυπώνει διαφορετικά. Λέει:

‘Εσύ πιστεύεις ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός. Μπράβο! Ακόμα και τα δαιμόνια το πιστεύουν — και τρέμουν. ‘

Ιάκωβος 2:9

Εδώ η Βίβλος χρησιμοποιεί σαρκασμό για να πει ότι το να πιστεύεις απλώς στην ύπαρξη του Θεού, σε κάνει το ίδιο με τον Διάβολο. Είναι αλήθεια πως ο Αβραάμ πίστεψε στην ύπαρξη του Θεού, αλλά αυτό δεν είναι το ουσιαστικό της δικαιοσύνης του. Ο Θεός είχε υποσχεθεί στον Αβραάμ πως θα του δώσει έναν γιο. Αυτή την υπόσχεση έπρεπε ο Αβραάμ να επιλέξει αν θα πιστέψει ή όχι. Έπρεπε να πάρει αυτή την απόφαση ενώ βρισκόταν στα 80 του και η γυναίκα του στα 70 της. Εμπιστεύτηκε πως ο Θεός με κάποιο τρόπο θα εκπλήρωνε αυτή την υπόσχεση. Σ’ αυτή την περίπτωση, πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Ο Αβραάμ επέλεξε να εμπιστευτεί τον Θεό για τον γιο του.

Όταν ο Αβραάμ επέλεξε να πιστέψει στην υπόσχεση του γιου, τότε ο Θεός του «προσμέτρησε» τη δικαιοσύνη. Στο τέλος, ο Αβραάμ απέκτησε και την εκπλήρωση της υπόσχεσης (έναν γιο από τον οποίο προήλθε ένα μεγάλο έθνος) και τη δικαιοσύνη.

Δικαιοσύνη – όχι από αξία ή προσπάθεια

Ο Αβραάμ δεν «κέρδισε» τη δικαιοσύνη. Ο Θεός του την «πίστωσε». Ποια είναι η διαφορά; Αν κερδίζεις κάτι, εργάζεσαι γι’ αυτό – το αξίζεις. Είναι σαν να λαμβάνεις μισθό για την εργασία σου. Όταν όμως κάτι σου πιστώνεται, σου δίνεται. Δεν το κερδίζεις ούτε το αξίζεις, αλλά πρέπει να το δεχτείς.

Νομίζουμε ότι το να κάνουμε περισσότερα καλά παρά κακά, το να πράττουμε καλές πράξεις ή να εκπληρώνουμε υποχρεώσεις μας επιτρέπει να αξίζουμε τη δικαιοσύνη. Ο Αβραάμ αποδεικνύει ότι αυτή η ιδέα είναι λανθασμένη. Δεν προσπάθησε να κερδίσει τη δικαιοσύνη. Απλώς επέλεξε να πιστέψει την υπόσχεση που του δόθηκε και τότε του δόθηκε και η δικαιοσύνη.

Η Πίστη του Αβραάμ: Πόνταρε τη ζωή του σε αυτό

Η επιλογή να πιστέψει στην υπόσχεση για έναν γιο ήταν απλή, αλλά όχι εύκολη. Όταν του υποσχέθηκαν για πρώτη φορά ένα «Μεγάλο Έθνος», ήταν 75 ετών και είχε αφήσει την πατρίδα του για να ταξιδέψει στη Χαναάν. Σχεδόν δέκα χρόνια είχαν περάσει και ο Αβραάμ με τη Σάρα ακόμη δεν είχαν παιδί — πόσο μάλλον έθνος!

«Γιατί ο Θεός δεν μας έχει ήδη δώσει έναν γιο, αφού θα μπορούσε;», θα αναρωτιόταν. 

Ο Αβραάμ πίστεψε στην υπόσχεση του γιου επειδή εμπιστευόταν τον Θεό. Το έκανε παρότι δεν καταλάβαινε όλα τα στοιχεία της υπόσχεσης και δεν είχε λάβει απαντήσεις σε όλες του τις ερωτήσεις.

Η πίστη στην υπόσχεση απαιτούσε ενεργητική αναμονή. Ολόκληρη η ζωή του διακόπηκε καθώς ζούσε σε σκηνές, περιμένοντας την εκπλήρωση της υπόσχεσης. Ήταν πολύ πιο εύκολο να βρει δικαιολογίες και να επιστρέψει στην πατρίδα του, τη Μεσοποταμία (το σημερινό Ιράκ), όπου ζούσαν ακόμα ο αδελφός του και η οικογένειά του. Εκεί η ζωή ήταν άνετη.

Η εμπιστοσύνη του στην υπόσχεση είχε προτεραιότητα έναντι των συνηθισμένων στόχων στη ζωή της ασφάλειας, της άνεσης και της ευημερίας. Θα μπορούσε να αμφισβητήσει την υπόσχεση, ενώ παράλληλα να πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Θα μπορούσε να εγκαταλείψει την υπόσχεση και να συνεχίσει τις θρησκευτικές του δραστηριότητες και τις καλές πράξεις. Τότε θα διατήρούσε τη θρησκεία του, αλλά δεν θα του «πιστωνόταν» δικαιοσύνη.

Το δικό μας παράδειγμα

Η υπόλοιπη Βίβλος παρουσιάζει τον Αβραάμ ως παράδειγμα για εμάς. Η πίστη του στην υπόσχεση του Θεού και η πιστοποίηση της δικαιοσύνης του αποτελούν πρότυπο για εμάς. Η Βίβλος περιέχει και άλλες υποσχέσεις που ο Θεός δίνει σε όλους μας. Και εμείς πρέπει να επιλέξουμε αν θα τις εμπιστευτούμε.

Ιδού ένα παράδειγμα μιας τέτοιας υπόσχεσης.

Όσοι όμως τον πίστεψαν και τον δέχτηκαν, τους έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού. 13 Αυτοί αναγεννιούνται — όχι με φυσική γέννηση από ανθρώπινο πάθος ή σχέδιο, αλλά με γέννηση από τον Θεό

Ιωάννης 1:12-13

Σήμερα γνωρίζουμε ότι η υπόσχεση στον Αβραάμ εκπληρώθηκε. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο εβραϊκός λαός υπάρχει σήμερα ως το έθνος που προήλθε από τον Αβραάμ. Όμως, όπως ο Αβραάμ, και εμείς σήμερα αντιμετωπίζουμε μια υπόσχεση που μοιάζει απίθανη και προκαλεί ερωτήματα. Όπως και εκείνος, πρέπει να αποφασίσουμε αν θα την εμπιστευτούμε — ή όχι.

Ποιος πληρώνει για τη δικαιοσύνη;

Ο Αβραάμ έδειξε ότι ο Θεός δίνει τη δικαιοσύνη ως δώρο. Όταν λαμβάνεις ένα δώρο, δεν το πληρώνεις — διαφορετικά δεν είναι δώρο. Αυτός που το δίνει είναι που πληρώνει. Ο Θεός, δωρητής της δικαιοσύνης, θα πρέπει να πληρώσει για αυτήν. Πώς θα το κάνει; Θα το δούμε στο επόμενο άρθρο μας.